شب که میشود♥

یادت درآغوشم میگیرد♥

وچه عاشقانه یادچشمانت♥

چشمانم را بارانی میکند♥

وگوشم عاشقانه هایت را♥

هزاران بار مرورمیکند♥

ولبخندی کم رنگ و نگاهی عاشق♥

برایم باقی میماندو یادی و خاطره ای♥

ودستانی خالی از تو♥

وقلبی عاشق که همیشه به یاد تو و به عشق تو 

می تپد♥

♥فقط بنام تو و به عشق تو♥

ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺍﺳﺖ :

 ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ” ﮔﻨﺞ ” ، ” ﺟﻨﮓ” ﻣﯿﺸﻮﺩ !

 “ﺩﺭﻣﺎﻥ” ، “ﻧﺎﻣﺮﺩ” ﻭ “ﻗﻬﻘﻬﻪ” ، “ﻫﻖ ﻫﻖ!”

 ﺍﻣﺎ “ﺩﺯﺩ” ﻫﻤﺎﻥ “ﺩﺯﺩ” ﻭ “ﺩﺭﺩ” ﻫﻤﺎﻥ “ﺩﺭﺩ” ﻭ

 “ﮔﺮﮒ ” ﻫﻤﺎﻥ “ﮔﺮﮒ……! ”

 ﺁﺭﯼ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ،ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ

 “ﻣﻦ” ، “ﻧﻢ” ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،

 “ﯾﺎﺭ” ، “ﺭﺍﯼ” ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، “ﺭﺍﻩ” ﮔﻮﯾﯽ

 “ﻫﺎﺭ” ﺷﺪﻩ ﻭ “ﺭﻭﺯ” ﺑﻪ “ﺯﻭﺭ” ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ…

 “ﺁﺷﻨﺎ” ﺭﺍ ﺟﺰ ﺩﺭ “ﺍﻧﺸﺎ” ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﻭ ﭼﻪ

 “ﺳﺮﺩ” ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ “ﺩﺭﺱ” ﺯﻧﺪﮔﯽ !!!

عزیزکم

 من که نمرده ام

 سفره دلت را باز کن

 قول میدهم

 اگر برای آوردن خنده روی لبهایت

 کاری از دستم برنیامد

 چهار زانو بنشینم

 و تا آخرین لقمه

غمهایت را نوش جان کنم

 چند نخ سیگار هم رویش

و من چقدر دلم می خواهد همه داستانهای پروانه ها را بدانم 

 که بی نهایت بار درنامه ها و شعر ها در شعله ها سوختند 

 تا سند سوختن نویسنده شان باشند  

پروانه ها  

آخ تصور کن  

آن ها در اندیشه چیزی مبهم  

که انعکاس لرزانی از حس ترس و امید را  

در ذهن کوچک و رنگارنگشان می رقصاند  

به گلها نزدیک می شوند 

 یادم می آید روزگاری ساده لوحانه  

صحرا به صحرا و بهار به بهار  

دانه دانه بنفشه های وحشی را یک دسته می کردم 

 عشق را چگونه می شود نوشت  

در گذر این لحظات پرشتاب شبانه  

که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت  

دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده است  

وگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی گوش میدادم  

که در آن دلی می خواند من تو را   او را    کسی را    دوست می دارم...!!!

دست بردار پتروس!
بگذار دنیا را آب ببرد…
در دنیایی که
اقیانوس آرام
به دنبال آرامش می گردد
سد هم بسازی
فقط . . .
مشق شب بچه ها را زیاد می کنی . . .

وقتی باران می بارد با همین قلب عاشق ، بدون هیچ چتر و سرپناهی در زیر آن قدم میزنم.
 وقتی باران می بارد یاد و خاطرات در کنار تو بودن در دلم زنده می شود.
 باران را دوست دارم زیرا تو را در آن لحظه حس میکنم.
 عاشق بارانم ، زیرا عاشق قلب مهربان تو هستم.
 وقتی باران می آید ، احساس میکنم در کنارمی.
 احساس میکنم دستان گرمت درون دستهای من است و با هم قدم میزنیم در زیر قطره های مهربان باران.
 صدای رعد آسمان مرا به یاد آن لحظه می اندازد که با فریاد به تو میگفتم دوستت دارم عزیزم.
 بیا تا دوباره لحظه های بارانی را با حضور در کنار هم عاشقانه کنیم.
 بیا تا مثل باران شویم ، همان بارانی که عاشقانه بر روی درختان می بارد و آنها را تازه میکند.
 وقتی باران می بارد ، دلم میخواهد تا آخرین قطره اش در زیر آن بمانم.
 بمانم و به تو فکر کنم ، به لحظه های زیبای با تو بودن بیندیشم.
 باران ببار که دلم هوای یارم را کرده است.
 ببار که صدای قطره هایت مرا به یاد درد دلهای عاشقانه با یارم می اندازد.
 حضورت مرا یاد حضور یارم در آغوشم می اندازد.
 لطافتت مرا به یاد گرمی و لطافت دستان یارم می اندازد.
 ببار ای باران …
 ببار تا من نیز همراه با تو ببارم.
 بغض آسمان که شکسته شود بغض من نیز همراه با آسمان شکسته خواهد شد.
 بغض دوری از یارم و بغض لحظه هایی که با یارم در زیر باران قدم میزدیم .
 ای باران وقتی میباری دیگر سردی آن قطره هایت را احساس نمیکنم ، در آن زمان گرمی دستهایی را احساس میکنم که یک روز دستهای سرد مرا گرفته بود و در زیر قطره هایت قدم میزدیم.
 ای باران قطره های تو به پاکی اشکهای یارم هستند ببار تا لحظه ای اشکهای یارم را بر روی گونه ام احساس کنم
 ببار ببار ببار ، با آن قطره هایت بر گونه های من ببار ، و گونه های خیس مرا خیستر کن.
 ببار تا شاید من در زیر قطره هایت و این آسمان غم گرفته به خوابی روم تا شاید در آن خواب حضور یارم را در کنارم احساس کنم
 

گاهی دلت از سن و سالت میگیرد
 میخواهی کودک باشی
 کودکی که به هر بهانه ای
 به آغوش غمخواری پناه میبرد
 و آسوده اشک میریزد
 بزرگ که باشی
 باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی!