این روزها ... شعرها را ... تند تند ... میخوانم و میگذرم ...

  وقتی ... در وصف آنچه هست ... کم می آورم ...

  نمیدانم ... چه باید بگویم !؟

  از هر هزار بیت ...  تنها یک بیتش ... با دلم  ...جفت و جور می شود ...

  تازه ... آن هم ... با تو ... جور ... در نمی آید !

عزیزکم

 من که نمرده ام

 سفره دلت را باز کن

 قول میدهم

 اگر برای آوردن خنده روی لبهایت

 کاری از دستم برنیامد

 چهار زانو بنشینم

 و تا آخرین لقمه

غمهایت را نوش جان کنم

 چند نخ سیگار هم رویش