دل است دیگر …
نمیتوان دلتنگی را از او گرفت …
مگر میشود خیسی را از آب گرفت ؟
گاهی …
میریزد و خرد میشود …

گاهی هم …
ترک برمیدارد …
اما باز دل میماند …
گاهی هم آدم را ناقص اُلخلقه میکند …
مثل من که دیگر هیچ دل و دماغی ندارم …

بــــــــــــــــــــــــــاران که میبارد...

دلم بـــــــــــــــرایت تنگ تر میشود

راه میافتم بدون چتـــــــــــــــــــــــــــــــــــــر

من "بغــــــــــــــض میکنم" اســـــــــــــــمان "گریه"...

من دلم می خواهد
ساعتی غرق درونم باشم!!

عاری از عاطفه ها
تهی از موج و سراب
دورتر از رفقا…
خالی از هرچه فراق!!

من نه عاشق هستم ؛
و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من

من دلم تنگ خودم گشته و بس...!

... و حال شده ام مردی با آرزوهایی بزرگ...اما خسته...

... دلم پرواز می خواهد...

... دیگر کوله ام خالیست...

... دیگر صدای باران هم درمان نیست...

... باید بروم...

... جای من اینجا نیست...

... بروم آنجایی که باران از اوست...

... جایی فراسوی ابرها...

... آنجا که سنگها هم نفس می کشند...

 راهها به دو راهی ختم نمی شوند...

... و دستها تنها برای دستگیری دراز می شوند...

... و آغوشها تنها برای نوازش باز می شوند...

... آنجا که بوی یاس را به ارزش محبت می فروشند...

... و آنجا که مردمش می دانند... خط گندم يعنی ...

نيمی بردار و نيمی ببخش...

... آنجا که روح... جسم را نگه می دارد..

و آنجا که آبی نیست ...

می دونم برات عجیبه این همه اصرار و خواهش

 این همه خواستن دستات بدون حتی نوازش

 می دونم که خنده داره، واسه تو گریه و درده

 می گذری از من و میری، اما بازمن برمی گردم

 چاره ای جز این ندارم اخه خون شدی تو رگهام

   می میرم اگه نباشی بی تو من بد جوری تنهام             می دونم یه روز می فهمی روزی که دنیا رو گشتی   من چه جوری تو رو خواستم تو چه جور ازم گذشتی

نگــرانت هستـــم عشــق من

ايـن ديگـــر دست خــودم نيست !

فصــل شيرينـــي لحظــه هاست اما،

...

من همچنــان

تابستــان که مي شــود ...

دلــم شــــور مي زند !!!

من شیفته ی میزهای کوچک کافه ای هستم... 

که بهانه نزدیک تر نشستن مان می شود...

و من ...

روبه روی تو ...

می توانم تمام شعر های نگفته دنیا را یک جا بگویم......!

دوستت دارم...

♥با یک کلیک بر روی بنر زیر وارد آدینا چت شوید♥

.
... و حال شده ام مردی با آرزوهایی بزرگ...اما خسته...

... دلم پرواز می خواهد...

... دیگر کوله ام خالیست...

... دیگر صدای باران هم درمان نیست...

... باید بروم...

... جای من اینجا نیست...

... بروم آنجایی که باران از اوست...

... جایی فراسوی ابرها...

... آنجا که سنگها هم نفس می کشند...

 راهها به دو راهی ختم نمی شوند...

... و دستها تنها برای دستگیری دراز می شوند...

... و آغوشها تنها برای نوازش باز می شوند...

... آنجا که بوی یاس را به ارزش محبت می فروشند...

... و آنجا که مردمش می دانند... خط گندم يعنی ...

نيمی بردار و نيمی ببخش...

... آنجا که روح... جسم را نگه می دارد..

و آنجا که آبی نیست ...

آبی تر است...

... آنجا که دیگر نفس نیست...

... همه اش عشق است و عشق است و عشق...

...

... اما نه....

... هنوز قلم به دستانم چسبیده...

... انگار هنوز هم باران درمان است...

...

... رهگذر...دیگر چیزی از کوله ات باقی نمانده...

گویی پایان راهی...

... یادت باشد... در انتظار باران باشی... کفشهایت تشنه اند...

...

... یادم باشد... در انتظار آسمان بنشینم..

خاک همیشه خشک است...

... یادم باشد... در انتظار خورشید بنشینم...

ماه همیشه تاریک است...

... یادم باشد... در انتظار گندم بنشینم..

نان همیشه تلخ است...

... یادم باشد... در انتظار نگاه بنشینم..

زبان همیشه دروغ است...

... یادم باشد... در انتظار دوست بنشینم..

بی گانه همیشه خسته است...

... یادم باشد ... در انتظار او بنشینم..

او همیشه هست..

همیشه مهربان است...

یعنی در آغوشت تا همیشه تا فردا

زندگی یعنی نگاه تو

کوک کردن قلبم با صدای تو

دل دادن به آهنگ دل پاکت

سرور و عشق در فضایی ساکت

زندگی یعنی همین دم

که از دلتنگم

می دانی

از این حسم عشق را می خوانی

زندگی یعنی داشتن قلب پرستو

در این وادی پست و ناهنجار تو در تو

چقدر دلم می خواهد 

نامه بنویسم

تمبر و پاکت هم هست

و

یک عالمه حرف

کاش کسی جایی منتظرم بود

عشق من ، قلبت را فشرده ام در آغوشم
  میرویم تا اوج احساس عشق ، تا برسیم به جایی که نبینیم هیچ غمی را در سرنوشت

تا برسیم به جایی که من باشم و تمام وجودت ، بیخیال همه چیز، باز کن برایم آغوشت.

گاهی نگاهم در تمام روز
با عابران ِ ناشناس ِ شهر
احساس گنگ آشنایی می کند
گاهی دل ِ بی دست و پا و سر به زیرم را
آهنگ یک موسیقی غمگین
هوایی می کند

وقتی دلت گرفت 

بشین به اندازه تمام دلتنگیات

گریه کن.

برای اینکه کسی اشکاتو نبینه

ماهی کوچیکی شو و به ته دریا برو.

دیگه نه کسی

صداتـــــــــــــــــو

می شنوه

نه کسی

اشکاتــــــــــــــــو

می بینه.

حالا فهمیدی چرا اب دریا شووره؟

از این راهرو یک نفر رد شده .. که عطرش همونه که تو می زنی
برای به زانو در آوردنم .. تو از مرگ حتی جلو میزنی

از این راهرو یک نفر رد شده .. مث وقتایی که تو ناراحتی
نفس میکشم با تمام وجود .. عجب عطر خوبی زده لعنتی

باید یه روز بیام اینجا و یه عالمه بنویسم!

که چه حالیم!

که وقتی یادم میاد به یه روزایی...

خوب میشم!

بد میشم!

نمی دونم!

...

...

یه حالی دارم این روزا...

نه آرومم...

نه آشوبم!

...

...

یه حالی دارم این روزا...

یه حالی دارم...

خیلی وقته!

فرقـے نمـے کند !!

بگویم و بدانـے …!

یا …

نگویم و بدانـے..!

فاصله دورت نمی کند …!!!

در خوب ترین جاﮮ جهان جا دارﮮ …!

جایـے که دست هیچ کسـے به تو نمـے رسد.:

دلــــــــــــــم…..!!!

 این روزها ... شعرها را ... تند تند ... میخوانم و میگذرم ...

  وقتی ... در وصف آنچه هست ... کم می آورم ...

  نمیدانم ... چه باید بگویم !؟

  از هر هزار بیت ...  تنها یک بیتش ... با دلم  ...جفت و جور می شود ...

  تازه ... آن هم ... با تو ... جور ... در نمی آید !

یه وقتـایــی هـســت کـه بـایــد لـــم بـــدی  یــه گــووشــه 

و جریـان زنـدگـیت رو فـقـط مــرور کــنـــــــــی 

بــعـدشــم بـگــی

( بــه ســلامـتـی خـودمــــ  کـه آنقــدر تحمـل داشتــمــــــ)

همه مداد رنگی ها مشغول بودند 

بجز مداد رنگی

سفید

هیچکس به او کاری نمی داد

همه می گفتند

"تو به هیچ دردی نمی خوری"

یک شب که مداد رنگی ها تو سیاهی کاغذ گم شده بودن

مداد رنگی سفید تا صبح کار کرد

ماه کشید

مهتاب کشید

آنقدر ستاره کشید که کوچک و کوچک تر شد

و

صبح توی جعبه ی مداد رنگی ها جایش را هیچ رنگی پر نکرد....

شعرهایم را میخوانی…
و میگویی روان پریش شده ام !
پیچیده است … قبول!
اما من فقط چشمهای تو را مینویسم !
تو ساده تر نگاه کن….

آدم ها را بدون اینکه به وجودشان نیاز داشته باشی...

دوست بدار...

کاری که خدا با تو می کند..

رفتم برات یه ساعت بخرم ولی هرچی گشتم هیچ ساعتی مثل ساعتهايي كه با هم بوديم قشنگ نبود

**********************************

باران بهانه اي بود كه زير چتر من تا انتهاي كوچه بيايي....كاش نه كوچه انتهايي داشت و نه
باران بند ميامد

**********************************

حسادت نکن! اینکه بعد از تو بغل گرفته ام زانوی غم است

***********************************

 زیر سیگاریم را گم کرده ام!؟
خودش ممهم نیست زیرش دردهایم را پنهان کرده بودم

***********************************

دلم بچگی میخواد!!
جلوی کدام مغازه پا بکوبم
تا برایم آرامش بخرند....

 ***********************************

 گاه سکوت معجزه میکند... و می آموزی که همیشه 
 
<بودن> در فریاد نیست

***********************************

 گاهی ارزش واقعی یک لحظه را ،

   تا زمانی که به یک " خاطره " تبدیل شود ؛

 نمی فهمیم ..

*********************************

  ســرتــــ درد مــی‌کــنــد ؟ 

 ســرتــــ را روی شــانــه‌هــایـــم بــگــذار 

 مــن بــه دنــبــال درد ســر مــی‌گــــردم

****************************

 اگر صخره و سنگ در مسیر رودخانه زندگی نباشد

صدای آب هرگز زیبا نخواهد شد . . .

*************************************

هی کافه چی ! میزهایت را تک نفره کن ! نمیبینی همه تنهاییم؟

بهشت من آنجاست کــــــــــــه تورا به آغوش می کشم و.....

ساعت ها در هـــــــــــــرم نفسهایت حبس می شوم.

دلم حضور مردانه میخواهد ....

نه آنکه مرد باشد نه ....

مردانه باشد...

حرفش...

قولش...

فکرش...

نگاهش...

قلبش...

و

آنقدر مردانه که بتوان تا بی نهایت دنیا به او اعتماد کرد  

مرا به دار آویختند تا نامت را از یاد ببرم اما چه ساده اند این ساده اندیشان که نمیدانند نام
تو حک شده ی قلب من است

 خواب هایم بوی تن تو را می دهد

نکند

آن دورتر ها…

نیمه شب…

در آغوشم میگیری…!

چراغها را خاموش کن ، نور نمی خواهم …

نگاهم که می کنی برق نگاهت من را که هیـــــــــــچ ، تمام شب را مچاله می کند

توراحس میکنم هردم...
که با چشمان زیبایت مرا دیوانه ام کردی...
من از شوق تماشایت...
نگاه از تو نمیگیرم....
تو زیباتر نگاهم میکنی اینبار....
ولی...افسوس...این رویاست....
تمام آنچه حس کردم،تمام آنچه میدیدم....
تو با من مهربان بودی...
واین رویا چه زیبا بود....
ولی.... افسوس.... که رویا بود....

کـاش دفتـر خاطراتــم
چراغ جادو بود
تا هر وقت از سـرِ دلتنگــی
به رویش دست میکشیدم

تــو از درونش
با آرزوی من بیرون می آمدی ...!!!

شب که میشود♥

یادت درآغوشم میگیرد♥

وچه عاشقانه یادچشمانت♥

چشمانم را بارانی میکند♥

وگوشم عاشقانه هایت را♥

هزاران بار مرورمیکند♥

ولبخندی کم رنگ و نگاهی عاشق♥

برایم باقی میماندو یادی و خاطره ای♥

ودستانی خالی از تو♥

وقلبی عاشق که همیشه به یاد تو و به عشق تو 

می تپد♥

♥فقط بنام تو و به عشق تو♥

معلم ورقه ها را داد ؛ همه مرا مسخره کردند اما باور کن درست نوشته بودم …
گفته بود جای خالی را با کلمه مناسب پر کنید و من همه را نوشتم “تـــــــو”
مگر نه اینکه این جای خالی ها را فقط تو پر میکنی ؟؟؟

خــــــــیلی ســـخــتـــه
نصفه شبــــی بغض گـــــلوتو بگیــــــره و دلتنگــــــش بشـــی
فکــــــــر کنی شایـــــــد مثل قدیمـــا
باز هـــــم یه اس گــــاه و بی گــــاه بده و بپرسه خوابی یا بیـــــدار ..؟
.
.
.
ولـــــــی بــاید قبول کنی
اون هیچوقت مال تـــــو نبوده. . .

 دیشب با خدا دعوایم شد

با هم قهر کردیم

 فکر کردم دیگر مرا دوست ندارد

 رفتم گوشه ای نشستم

چند قطره اشک ریختم

 و خوابم برد…

 صبح که بیدار شدم

 مادرم گفت:

 نمیدانی از دیشب تا صبح

 چه بارانی می آمد...

 

هنوز یادم هست انگار همین چند لحظه قبل بود، من هنوز محو تماشای تو در همان یک قدم
 فارغ از غیر مانده ام چشم انتظار… مگر دنیا می تواند تو را از من بگیرد،
 وقتی هر لحظه مرورت می کنم…. چه کسی می تواند روح را از جسم جدا کند مادامی که زنده است……
 وقتی قرار بود ببینمت روز و شب هم مثل من دست و پایش را گم می کرد…….
 گویی مدام از هم سبقت می گیرند تا مرا زودتر به تو برسانند…..
 تو که حرف می زدی هر چه قند بود در دل من آب می شد…. تک تک واژه هایت را زندگی
 می کردم ….تک تک جمله هایت را…….که بگویم من هستم و می توانم!
 دندانهایم را نمی توانستم مخفی کنم وقتی تو بودی چون خنده ام قطع نمی شد با تو …
 محو تو که می شدم لبخند انگار می شد ذاتی وجودم، یکی می شد با من……
 تو که بودی دستم به آسمانها می رسید….راحت….
 آنقدر که می توانستم مشت مشت ستاره بچینم و در دامنم جمع کنم
 تا همه را روی سر تو بریزم…..زیر پایت….
 تو که بودی دلم می خواست بقیه ی عمرم را چشم شوم سراپا و مدام و یکسره تو را نگاه کنم…
 را ه رفتنت را… خندیدنت را….نگرانی هایت را….. حتی اخمهایت را…..
 دغدغه هایت را اما با تمام وجود می خواستم برایت زندگی کنم………
 دلم می خواست سراپا گوش شوم تا فقط تو را بشنوم بعد از این…….
 اما وقتی می آمدی تمام تلاش روز و شب سستی بود، مثل من می خواستند کندی کنند که زمان
 نگذرد و وقت سر نیاید و نشاید که تو میل رفتن کنی …..
 و من بغض پشت بغض چشمهایم را از تو بدزدم که اشکهایم را نبینی و غم دوباره وجودم را خموده کند….
 غبار مرگ انگار پاشیده می شد بر وجودم وقتی نبودی……..غبار بی حاصلی….
 پشت همان بغض ها فریاد می زدم با من بمان،…….صدایم اما ضعیف بود انگار که به گوشت نرسید
 نشنیدی که با تمام وجود فریاد می زدم ستجدنی انشاءالله صابرا….
 چشمانم را ندیدی از ته جان فریاد می زدند تو را……….
 فراز و نشیب صدایت، لحن آرام و صمیمی ات را هنوز زندگی می کنم…علایقت را برایت مدام طلب می کنم……
 تو چه داری که دیگران ندارند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
 حالا اما دیگر هر چه روز و شبهایم تلاش می کنند و می دوند و سبقت می گیرند از هم، نمی توانند مرا ….
 نه…. نمی توانند تو را به من باز گردانند…..روحم را……..نکند من مرده ام………..

خوش به حال باد

گونه هایت را لمس می کند

و هیچ کس از او نمی پرسد که با تو چه نسبتی دارد!

کاش مرا باد می آفریدند

تو را برگ درختی خلق می کردند؛

عشق بازی برگ و باد را دیده ای؟!

در هم می پیچند و عاشق تر می شوند…

می گویند قسمت نیست
حکمت است…؟
خدایا من معنی قسمت و حکمت را نمی دانم
اما تو معنی طاقت را می دانی !!!
مگـــــه نـــــــه؟؟؟

دنیا هر روز در کیف جیبی کوچکم جا می‌شود
 چند اسکناس کهنه
 یک بلیط سوخته‌ی مترو
 که شاید این‌ بار کار کند
 و مرا به قرارمان برساند…
 یک نخ سیگار له شده
 و این جای خالی عکس تو
 که هر روز زیباتر می شوی…

قطره؛ دلش دریا می خواست
خیلی وقت بود که به خدا خواسته اش رو گفته بود
هر بار خدا می گفت :  “از قطره تا دریا راهیست طولانی، راهی از رنج و عشق و صبوری، هر قطره را لیاقت دریا نیست!  “
قطره عبور کرد و گذشت
قطره پشت سر گذاشت
قطره ایستاد و منجمد شد
قطره روان شد و راه افتاد
قطره از دست داد و به آسمان رفت
و قطره؛ هر بار چیزی از رنج و عشق و صبوری آموخت
تا روزی که خدا به او گفت : امروز روز توست، روز دریا شدن!
خدا قطره را به دریا رساند
قطره طعم دریا را چشید
طعم دریا شدن را
اما؛ روزی دیگر قطره به خدا گفت: از دریا بزرگ تر هم هست؟
خدا گفت : هست!
قطره گفت : پس من آن را می خواهم
بزرگ ترین را، و بی نهایت را !
پس خدا قطره را برداشت و در قلب آدم گذاشت و گفت : اینجا بی نهایت است!
و آدم عاشق بود، دنبال کلمه ای می گشت تا عشق را درون آن بریزد
اما هیچ کلمه ای توان سنگینی عشق را نداشت
آدم همه ی عشقش را درون یک قطره ریخت
قطره از قلب عاشق عبور کرد!
و وقتی که قطره از چشم عاشق چکید. خدا گفت :
“حالا تو بی نهایتی، زیرا که عکس من در اشــک عــاشق است!  “

یــک لبخنـــدم را بسته بندی کرده ام

برای روزی که اتفاقی تـــو را می بینم …

آنقدر تمـــــــــیز میخندم

که به خوشبختــــی ام حســــادت کنـــی …

و من در جیب هـــایــــم

دست های خالـــی ام را فریب دهـــم

که امن ترین جای دنیـــا را انتخاب کرده انــد …

در نگاهت چیزیست که نمیدانم چیست ؟

مثل آرامش بعد از یک غم . . .

مثل پیدا شدن یک لبخند . . .

مثل بوی نم بعد از باران . . .

در نگاهت چیزیست که نمیدانم چیست ؟!

من به آن محتاجم !

گاهی دلت از سن و سالت میگیرد
 میخواهی کودک باشی
 کودکی که به هر بهانه ای
 به آغوش غمخواری پناه میبرد
 و آسوده اشک میریزد
 بزرگ که باشی
 باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی!

وقتی باران می بارد با همین قلب عاشق ، بدون هیچ چتر و سرپناهی در زیر آن قدم میزنم.
 وقتی باران می بارد یاد و خاطرات در کنار تو بودن در دلم زنده می شود.
 باران را دوست دارم زیرا تو را در آن لحظه حس میکنم.
 عاشق بارانم ، زیرا عاشق قلب مهربان تو هستم.
 وقتی باران می آید ، احساس میکنم در کنارمی.
 احساس میکنم دستان گرمت درون دستهای من است و با هم قدم میزنیم در زیر قطره های مهربان باران.
 صدای رعد آسمان مرا به یاد آن لحظه می اندازد که با فریاد به تو میگفتم دوستت دارم عزیزم.
 بیا تا دوباره لحظه های بارانی را با حضور در کنار هم عاشقانه کنیم.
 بیا تا مثل باران شویم ، همان بارانی که عاشقانه بر روی درختان می بارد و آنها را تازه میکند.
 وقتی باران می بارد ، دلم میخواهد تا آخرین قطره اش در زیر آن بمانم.
 بمانم و به تو فکر کنم ، به لحظه های زیبای با تو بودن بیندیشم.
 باران ببار که دلم هوای یارم را کرده است.
 ببار که صدای قطره هایت مرا به یاد درد دلهای عاشقانه با یارم می اندازد.
 حضورت مرا یاد حضور یارم در آغوشم می اندازد.
 لطافتت مرا به یاد گرمی و لطافت دستان یارم می اندازد.
 ببار ای باران …
 ببار تا من نیز همراه با تو ببارم.
 بغض آسمان که شکسته شود بغض من نیز همراه با آسمان شکسته خواهد شد.
 بغض دوری از یارم و بغض لحظه هایی که با یارم در زیر باران قدم میزدیم .
 ای باران وقتی میباری دیگر سردی آن قطره هایت را احساس نمیکنم ، در آن زمان گرمی دستهایی را احساس میکنم که یک روز دستهای سرد مرا گرفته بود و در زیر قطره هایت قدم میزدیم.
 ای باران قطره های تو به پاکی اشکهای یارم هستند ببار تا لحظه ای اشکهای یارم را بر روی گونه ام احساس کنم
 ببار ببار ببار ، با آن قطره هایت بر گونه های من ببار ، و گونه های خیس مرا خیستر کن.
 ببار تا شاید من در زیر قطره هایت و این آسمان غم گرفته به خوابی روم تا شاید در آن خواب حضور یارم را در کنارم احساس کنم
 

دست بردار پتروس!
بگذار دنیا را آب ببرد…
در دنیایی که
اقیانوس آرام
به دنبال آرامش می گردد
سد هم بسازی
فقط . . .
مشق شب بچه ها را زیاد می کنی . . .

ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺍﺳﺖ :

 ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ” ﮔﻨﺞ ” ، ” ﺟﻨﮓ” ﻣﯿﺸﻮﺩ !

 “ﺩﺭﻣﺎﻥ” ، “ﻧﺎﻣﺮﺩ” ﻭ “ﻗﻬﻘﻬﻪ” ، “ﻫﻖ ﻫﻖ!”

 ﺍﻣﺎ “ﺩﺯﺩ” ﻫﻤﺎﻥ “ﺩﺯﺩ” ﻭ “ﺩﺭﺩ” ﻫﻤﺎﻥ “ﺩﺭﺩ” ﻭ

 “ﮔﺮﮒ ” ﻫﻤﺎﻥ “ﮔﺮﮒ……! ”

 ﺁﺭﯼ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ،ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ

 “ﻣﻦ” ، “ﻧﻢ” ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،

 “ﯾﺎﺭ” ، “ﺭﺍﯼ” ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، “ﺭﺍﻩ” ﮔﻮﯾﯽ

 “ﻫﺎﺭ” ﺷﺪﻩ ﻭ “ﺭﻭﺯ” ﺑﻪ “ﺯﻭﺭ” ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ…

 “ﺁﺷﻨﺎ” ﺭﺍ ﺟﺰ ﺩﺭ “ﺍﻧﺸﺎ” ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﻭ ﭼﻪ

 “ﺳﺮﺩ” ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ “ﺩﺭﺱ” ﺯﻧﺪﮔﯽ !!!

و من چقدر دلم می خواهد همه داستانهای پروانه ها را بدانم 

 که بی نهایت بار درنامه ها و شعر ها در شعله ها سوختند 

 تا سند سوختن نویسنده شان باشند  

پروانه ها  

آخ تصور کن  

آن ها در اندیشه چیزی مبهم  

که انعکاس لرزانی از حس ترس و امید را  

در ذهن کوچک و رنگارنگشان می رقصاند  

به گلها نزدیک می شوند 

 یادم می آید روزگاری ساده لوحانه  

صحرا به صحرا و بهار به بهار  

دانه دانه بنفشه های وحشی را یک دسته می کردم 

 عشق را چگونه می شود نوشت  

در گذر این لحظات پرشتاب شبانه  

که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت  

دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده است  

وگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی گوش میدادم  

که در آن دلی می خواند من تو را   او را    کسی را    دوست می دارم...!!!

عزیزکم

 من که نمرده ام

 سفره دلت را باز کن

 قول میدهم

 اگر برای آوردن خنده روی لبهایت

 کاری از دستم برنیامد

 چهار زانو بنشینم

 و تا آخرین لقمه

غمهایت را نوش جان کنم

 چند نخ سیگار هم رویش